Грузинско-русский словарь Нико Чубинашвили - ქვა

Ср. ქუა

მიწასა შინა პოვებული მაგარი ნივთი, მრავალგუარად სახმარი (მატ. 3, 9 და 4, 3), камень. თ. თაშ, ს. ქარ. სახენი ამისნი არიან: სილა წურილი ქუა შლამისა, ვითა გაცრილი; ქჳშა უმსხოსი მისი, ფეტჳსა ან ხორბლის მარცვალთ ტოლი; კენჭი ცერცუთა ტოლი და უდიდესი; ხჳნჭა ქჳშნარევი კენჭები ; ღორღი ნამტურევები უდიდესი კენჭთა; რიყე ქუა და ქჳშა მდინარეთ კიდისა; სალა ბრტყელი ქუა, ხმარებული ვაჟთაგან სათამაშოდ, ანუ სარქველად ქოთანთა; სიპი ქუა გლუსუნი ცეცხლში მტკრცოლელი; კოხი მქისე და ხორკლებიანი; კაჟი და ტალი ქუა ცეცხლის მშობელი; ქარწბი ქუა ჭიქის მსგავსი; სასრევი ქუა მახვილთ აღსალესავი, რომლისაც სახენი საკუთრად იხილენ ლექსსა თანა სასრევი; ლოდი ქუა დიდი და ბალავარი უდიდესი საძირკულად დასადები; ფილაქანი და ფიქალი ქჳს ფიცარი; არძანი კლდეთგან მოკვეთილი ლოდი, ანუ მარილის ქუა; ბრაგა ანუ სპონდიო წყალთა შინა დაფარული კლდე; კარკარი და კარკაროვანი სალი, ქარაფოვანი და სხუანი (ნახენ კლდესთან) (ფსალ. 20, 3; ვეფხისტ. 5).